Weer een droom…
Ooit was er een rijke man die vanuit het dorp waar hij woonde, vertrok naar een hoge berg, heel ver weg. Hij nam al zijn goud mee. Iedereen uit het dorp wist dat hij daar boven op die berg zat, met zijn goud.
Jaren later, ging het slecht met het dorp. Een jonge man, uit een van de armste gezinnen, besloot om op bezoek te gaan bij de man op de berg. Misschien was deze welwillend en zou hij hem wat goud geven. De jonge man legde maanden lang een zware weg af, naar de berg en toen hij uiteindelijk aan de voet van de berg kwam, hoorde hij een zacht gejammer komen vanuit de struiken. Toen hij de struiken opzij schoof zag hij daar een jonge vrouw. Ze was ondervoed en hij besloot haar terug te brengen naar zijn dorp.
Eenmaal daar aangekomen was hij heel erg blij met haar. Ze waren verliefd geworden tijdens de lange reis. Hij onderbrak zijn tocht om een tijdje bij haar te blijven. Toen ze weer was aangesterkt, besloot hij zijn reis te vervolgen. Daar was zij niet blij mee. “Wanneer je dat doet, hoef je niet terug te komen.” zei ze. Maar hij kon niet anders en hij vertrok.
Maanden later kwam hij aan boven op de berg. Hij trof daar de voorheen rijke man aan zonder fortuin. Die zei “het alleen zijn is genoeg geweest”. Samen verbleven ze nog een tijdje op de berg en ze werden vrienden.
Toen ze beiden het dorp weer betraden werden ze warm onthaald. “Ik heb het grootste fortuin bij me dat bestaat!” zei de jonge man. “Een vriend!” Toen de jonge vrouw de jonge man zag, schitterde hun ogen. Hun liefde was zichtbaarder dan ooit.