De druif vermengt zich, in de tuin onder ons, met de vlinderstruik. Welke struik uiteindelijk overleeft is nog een raadsel, maar zelf gok ik op de druif. Niet dat deze er veel aan heeft. Zij zal weinig vruchten dragen omdat zelfs een druif geënt moet worden wil deze tot productie overgaan.
De onderburen zijn officieel uit elkaar. Misschien is het daarom dat er een woeste revolutie bezig is in hun tuin. Ik weet het niet.
Het terras waar ik mij momenteel op begeef is er ook een van uit elkaar gegane zielen, maar nu hergebruikt, zoals alles in de natuur.
Soms zie je aanstaande breuken al aan een interieur. Als het gemaakt is zonder liefde, voelt men er zich vaak niet thuis, en is het wachten op de crisis. Dit geldt overigens ook vaak voor eenpersoonshuishoudens denk ik zo.
Maar ja.. afijn.. De onderburen zijn dus uit elkaar, net zoals onlangs, de buren schuin rechtsonder. Daar ging het echter gepaard met flinke ruzies en kwam het niet zo plotseling. Hun tuin, inmiddels voormalige tuin, kan ik overigens niet zien vanuit hier. Ik weet dus niet of daar de natuur ook zijn plek heeft opgeëist, of dat deze al is terug geclaimd door de nieuwe bewoners.
Vroeger, het lijkt alweer een mensenleven geleden, hadden we ook een druif in de toenmalige tuin. Ik was er veel mee bezig, en we kregen prachtige trossen. Als ik er aan denk word ik er nog blij van. De druiven waren overigens verschrikkelijk, er zaten enorm veel pitten in, maar het idee was fijn en is het nog steeds.
De buren schuin tegenover hebben een balkon dat werkelijk overwoekerd is door een dekenblad van wederom een druif. Hoe zou het daar staan met de liefde?