Tijdens het tv-kijken gisteravond kwam het medium Char voorbij. Zij heeft, zoals ze zelf zegt, een connectie met de wereld van de geesten. Nu kun je dit “geloven” of niet. Ik keek er open en geïnteresseerd naar, want Char komt over als een liefdevolle mens, en dat is altijd fijn om naar te kijken.
Afgelopen week schreef ik een stukje over de vraag of je je identiteit behoudt na de dood. Wat me bij Char opvalt, is dat ze liefde overdraagt. Of dit nu liefde is, die “over” komt van de overleden, of dat dit de gemanifesteerde liefde is van de aanwezigen, is eigenlijk niet zo belangrijk voor mij. De liefde komt tevoorschijn, en je kunt het zien, want de aanwezigen zijn voornamelijk blij.
Char vertelt nog het een en ander over wat er in de geestelijke wereld afspeelt. Het is de identiteit die ze beschrijft van iemand bij leven en dit is iets wat de mensen begrijpen en fijn vinden. En iedere keer is weer de boodschap dat de achterblijvers verder moeten gaan en het verdriet achter zich moeten laten. Want wat is de pijn die je voelt wanneer je iemand mist, is dat liefde? Ik denk het niet, want liefde maakt blij. Wat is dan die pijn? Dat antwoord ligt in jezelf.
LEEF!