Voor de zoveelste keer hadden ze ruzie.
“Je bent zo prikkelbaar” zei hij.
Dat zegt hij nu al voor de zoveelste keer, dacht zij. Maar ze vond zichzelf helemaal niet zo prikkelbaar. Ze kon inderdaad wel eens venijnig uit de hoek komen, maar dat kwam vooral op de momenten dat hij haar weer irriteerde.
“Je irriteert me gewoon” zei ze.
“Hoezo?” zei hij verontwaardigd.
“Je bent altijd net iets te laat, of je laat weer je spullen liggen, of….” zei zij, maar ze kon haar zin niet afmaken.
“Daar ben ik toch mee bezig!” zei hij boos. Hij zuchtte hard en zij was stil.
“Ik ben er mee bezig en ik probeer er ook iets in te veranderen. Maar het zit ook een beetje in de aard van dit beestje.” zei hij
“Ja, ik weet het jongen” zei ze. Ze zuchtte weer. Hoe vaak hadden ze dit gesprek wel niet gehad?
“Probeer er gewoon eens wat luchtiger naar te kijken” zei hij.
Ontevreden liep ze naar boven en ze hoorde nog net hoe hij de TV aanzapte.
Een fictief gesprek,met een onderwerp, dat vaak voorkomt.
Hoe doorbreken zij de impasse?
Meer artikelen over het oplossen van stille conflicten die veroorzaakt worden door onmacht