De afgelopen week heb ik weer met verbazing de Nederlandse politiek gade geslagen. Want wat was het weer een rommeltje. Ik begrijp vaak niet het nut van al die onderlinge strijd. Wat een verspilling van energie! Er lopen toch aardig wat mensen rond met extreme meningen, die allemaal gelijk willen hebben. Waar is de rust en de verzoening gebleven?
Ook zag ik de afgelopen tijd, een uitgerangeerde president Bush, ronddwalen in Afrika. Nu zijn macht talende is, probeert hij met verzoenende woorden, een blijvende indruk achter te laten als goede president. Juist nu hij minder politieke macht heeft zoekt hij de verzoening op.
Vanmorgen hadden we het er thuis over of er nog goede leiders bestaan. De vraag is natuurlijk wat je verstaat onder het begrip leider. Wanneer ik het woordenboek erop na sla, dan staat er dat dit iemand is die voor op gaat in een bepaalde richting. Als ik naar de politiek kijk, zie ik die richting niet. Bestaat bovendien niet het gevaar dat wanneer je word geleid, dat je niet zelf meer nadenkt?
Ik moet denken aan Socrates die geen enkele staatsvorm goedkeurde. Hij was van mening dat alleen mensen die inzicht hebben, aan anderen mogen leiding geven. Hij vond het ook onverantwoord om leiders aan te wijzen op grond van hun rijkdom of hun afstamming. Daarnaast vond hij het onverantwoord om leiders te laten verkiezen door de volksvergadering, want hij achtte de gewone burger niet in staat om uit te maken wie inzicht bezit. Voor mijn gevoel is inzicht in dit geval zelfinzicht met als bijkomstigheid het niet oordelen.
Kijk ik nu naar het “inzicht” wat ons regeert, dan denk ik, dat dit toch wel beter kan. Ik begrijp ook wel, dat je niet van de een op de andere dag ons hele politieke stelsel kan opdoeken. Het zou een chaos worden. Toch lijkt het mij verstandig om wat inzicht in de politiek te brengen. Maar ja, hoe doe je dat?
Op de een of andere manier denk ik dat dit inzicht niet van boven zal komen. Al eeuwen lang hebben we de kans gehad om ons politieke systeem te perfectioneren en inzicht in te brengen. Wat ik echter nu zie gebeuren is dat men niet samen werkt, maar tegen elkaar in gaat. Dat is jammer.
Ik heb me ook echt afgevraagd waar dit nu aan ligt, en ik kom steeds terug op de zelfde conclusie. Alles draait namelijk uiteindelijk om geld, of eigenlijk meer, de angst om geld te verliezen. Angst is de drijfveer van ons politieke systeem.
Wanneer mensen ook eens zouden kunnen zeggen dat ze genoeg hebben, zou dit volgens mij een hoop kunnen oplossen.